सती

काळीज पिळावे कोणी
करुणेचा यावा सूर
पेटली उभी अविनाशी
अंगांगी कर्पूरगौर

हे ललाट अपसूक झुकले
झगमगला भूषणभोग
जोगवा नवा मागे तो
गुणसुंदर कृष्णपराग

मनमंयार भलत्यावेळी
झेलता सुखाचे झेले
ताऱ्यांचे नुपूर विदेही
लोचनी दीप झालेले

वल्कले गळाला देह
लावण्य सतीची आग
यातियोगे अवचित लाभे
दुःखाचा संतविराग

—शिवा राऊत