धुळीये मारग (गुजराती कविता )

धुळीये मारग (गुजराती कविता )

कोणे कीधु गरीब छीये? कोणे कीधु रांक?
का भूली जा मन रे भोळा! आपणा जुदा आंक .

थोडाक नथी सिक्का पासे, थोडीक नथी नोट
एमा ते शु बगडी गयु? एमा ते शु खोट?

उपरवाळी बँक बेठी छे आपणी मालम्माल
आजनु खाणु आज आपे ने कालनी वात काल

धुळीये मारग कैंक मळे जो आपणा जेवो साथ
सुख दुःखोनी वारता के’ता बाथमा भीडी बाथ

खुल्ला खेतर अडखे- पडखे माथे नीलू आभ
वच्चे नानु गामडू बेठू छे क्या छे आवो लाभ?

सोनानी तो सांकडी गली हेतु गणतू हेत
दोढीया माटे दोडता एमा जीवता जो ने प्रेत

मानवी भाळी अमथू अमथु आपणु फोरे व्हाल
नोट ने सिक्का नाख नदींमा धुळीये मारग चाल
-मकरंद दवे

माटे = साठी ; जो ने = बघा ना ; भाळी = बघून ;
अमथू = उगाचच ; फोरे= प्रगटते; व्हाल= प्रेम
नाख= टाक .