उन्हा सारखा हर्ष माझा असावा, घरातून बाहेर यावी मुले
नभा सारखा शोक माझा असावा, तृणातून देखील यावी फुले.

जळा सारखी तृप्ती माझी असावी, स्त्रियांनी कडेचे भरावे घडे
उषे सारखी दीप्ती माझी असावी, फुलावे भविष्यातले केवडे.

भुई सारखी प्रीती माझी असावी, खणी त्याजलाही फुटवे झरे
निशे सारखी शांती माझी असावी, कुशीला विसाव्यास यावी घरे.

तरीही नसावे असोनी जगी ह्या, निरालंब छांदिष्ट वाऱ्यापरी
कळे ना कुणाला कसा पार झालो, भूलावून लोकांस पाऱ्यापरी.

-बा.भ.बोरकर.